روزنامه عصر مردم

ماهواره های مصنوعی

ماهواره مصنوعی شی ایست که توسط انسان ساخته شده و به طور مداوم در حال حرکت در مداری حول زمین یا اجرام دیگری در فضا می باشد. بیشتر ماهواره های ساخته شده تاکنون حول کره زمین در حرکتند و در مواردی چون مطالعه کائنات، ایستگاه های هوا شناسی، انتقال تماس های تلفنی از فراز اقیانوس ها، ردیابی و تعیین مسیر کشتی ها و هواپیماها و همینطور امور نظامی به کار می روند.
ماهواره هایی نیز وجود دارند که دور ماه، خورشید، اجرام نزدیک به زمین و سیاراتی نظیر زهره، مریخ و مشتری در حال گردش می باشند. این ماهواره ها اغلب اطلاعات مربوط به جرم آسمانی که حول آن در گردشند را جمع آوری می کنند.
به جز ماهواره های مصنوعی مذکور اشیای در حال گردش دیگری نیز در فضا وجود دارند از جمله فضا پیما ها، کپسول های فضایی و ایستگاه های فضایی که به آنها نیز ماهواره می گوییم. البته اجرام دیگری نیز در فضا وجود دارند به نام زباله های فضایی شامل بالابرنده های مستهلک راکت ها، تانک های خالی سوخت و... که به زمین سقوط نکرده اند و در فضا در حرکتند.
تاریخچه
در سال ۱۹۵۵ شوروی تحقیقات خود را برای پرتاب ماهواره مصنوعی به فضا آغاز کرد. در تاریخ چهارم اکتبر ۱۹۵۷ این اتحادیه ماهواره اسپاتنیک ۱ را به عنوان اولین ماهواره مصنوعی به فضا ارسال نمود. این ماهواره در هر ۹۶ دقیقه یک دور کامل به دور زمین می چرخید و اطلاعات به دست آورده خود را به شکل سیگنال های رادیویی قابل دریافت به زمین ارسال می کرد. در تاریخ ۳ نوامبر ۱۹۵۷ اتحادیه جماهیر شوروی دومین ماهواره مصنوعی یعنی اسپاتنیک ۲ را به فضا فرستاد. این ماهواره حامل اولین حیوانی بود که به فضا سفر کرد. سگی به نام لایکا. پس از آن ایالات متحده ماهواره کاوشگر۱ را در تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۹۵۸ و ونگارد ۱ را در تاریخ ۱۷ مارس همان سال به فضا فرستاد.
نخستین ماهواره ارتباطی اکو۱ در ماه اگست سال ۱۹۶۰ از ایالات متحده به فضا فرستاده شد. این ماهواره امواج رادیویی به زمین می فرستاد. در آپریل ۱۹۶۰ نیز اولین ماهواره هواشناسی
تیروس ۱ که تصاویر ابرها را به زمین ارسال می کرد فرستاده شد.
نیروی دریایی آمریکا سازنده اولین ماهواره ردیاب، ترانزیت ۱ب درآپریل سال ۱۹۶۰ بود. به این ترتیب تا سال ۱۹۶۵ در هر سال بیش از ۱۰۰ ماهواره به مدارهایی در فضا فرستاده شدند.
از سال ۱۹۷۰ دانشمندان به کمک رایانه و نانو فناوری موفق به اختراع سازه ها تجهیزات پیشرفته تری برای ماهواره شده اند. به علاوه کشور های دیگر همینطور سازمانهای تجاری مبادرت به خریداری و ارسال ماهواره نموده اند. در سالهای اخیر بیشتر از ۴۰ کشور ماهواره در اختیار دارند و نزدیک به ۳۰۰۰ ماهواره در مدارها به انجام ماموریت های خود می پردازند.
انواع ماهواره ها
ماهواره های مصنوعی بر اساس ماموریت هایشان طبقه بندی می شوند. شش نوع اصلی ماهواره وجود دارند. (۱) تحقیقات علمی، (۲) هواشناسی، (۳) ارتباطی، (۴) ردیاب، (۵) مشاهده زمین، (۶) تأسیسات نظامی.
ماهواره های تحقیقات علمی اطلاعات را به منظور بررسی های کارشناسی جمع آوری می کنند. این ماهواره ها اغلب به منظور انجام یکی از سه ماموریت زیر طراحی و ساخته می شوند.
۱ - جمع آوری اطلاعات مربوط به ساختار، ترکیب و تأثیرات فضای اطراف کره زمین.
۲ - ثبت تغییرات در سطح و جو کره زمین. این ماهواره ها اغلب در مدارهای قطبی در حرکتند.
۳ - مشاهده سیاره ها، ستاره ها و اجرام آسمانی در فواصل بسیار دور. بیشتر این ماهواره ها در ارتفاع کوتاه در حرکتند. ماهواره های مخصوص تحقیقهای علمی حول سیاره های دیگر، ماه و خورشید نیز حضور دارند.
ماهواره های هواشناسی به دانشمندان برای مطالعه بر روی نقشه های هواشناسی و پیش بینی وضعیت آب و هوا کمک می کنند. این ماهواره ها قادر به مشاهده وضعیت اتمسفر مناطق گسترده ای از زمین می باشند.
بعضی از ماهواره های هواشناسی در مدارهای سان سینکرنوس، قطبی، در حرکتند که توانایی مشاهده بسیار دقیق تغییرات در کل سطح کره زمین را دارند. آنها می توانند مشخصات ابرها، دما، فشار هوا، بارندگی و ترکیبات شیمیایی اتمسفر را اندازه گیری نمایند. از آنجا که این ماهواره ها همواره هر نقطه از زمین را در یک ساعت مشخص محلی مشاهده می کنند دانشمندان با اطلاعات به دست آمده قادر به مقایسه دقیق تر آب و هوای مناطق مختلفند. ضمنا شبکه جهانی ماهواره های هواشناسی که در این مدارها در حرکتند می توانند نقش یک ساختار جستجو و نجا ت را بر عهده گیرند. آنها تجهیزهای مربوط به شناسایی سیگنال های اعلام خطر در همه هواپیما ها و کشتی های خصوصی و غیر خصوصی را دارا هستند.
بقیه ماهواره های هواشناسی در ارتفاع های بلند تر در مدارهای ژئوسینکرنوس قرار دارند. از این مدارها، آنها می توانند تقریباً نصف کره زمین و تغییرات آب و هوایی آن را در هر زمان مشاهده کنند. تصاویر این ماهواره ها مسیر حرکت ابرها و تغییرات آنها را نشان می دهد. آنها همینطور تصاویر مادون قرمز نیز تهیه می کنند که گرمای زمین و ابرها را نشان می دهد.
ماهواره های ارتباطی در واقع ایستگاه های تقویت کننده سیگنال ها هستند، از نقطه ای امواج را دریافت و به نقطه ای دیگر ارسال می کنند. یک ماهواره ارتباطی می تواند در آن واحد هزاران تماس تلفنی و چندین برنامه شبکه تلوزیونی را تحت پوشش قرار دهد. این ماهواره ها اغلب در ارتفاع های بلند، مدار ژئوسینکرنوس و بر فراز یک ایستگاه در زمین قرار داده می شوند.
یک ایستگاه در زمین مجهز به آنتنی بسیار بزرگ برای دریافت و ارسال سیگنال ها می باشد. گاهی چندین ماهواره که دریک شبکه و درمدارهای کوتاهترقرار گرفته اند، امواج را دریافت و با انتقال دادن سیگنال ها به یکدیگر آنها را به کاربران روی زمین در اقصی نقاط آن می رسانند. سازمانهای تجاری مانند تلوزیون ها و شرکت های مخابراتی در کشورهای مختلف از کاربران دائمی این نوع ماهواره ها هستند.
به کمک ماهواره های ردیاب، کلیه هواپیماها، کشتی ها و خودروها بر روی زمین قادربه مکان یابی با دقت بسیار زیاد خواهند بود. علاوه بر خودروها و وسایل نقلیه اشخاص عادی نیز میتوانند از شبکه ماهواره های ردیاب بهره مند شوند.در واقع سیگنال های این شبکه ها در هر نقطه ای از زمین قابل دریافتند.
دستگاه های دریافت کننده، سیگنال ها را حداقل از سه ماهواره فرستنده دریافت و پس از محاسبه کلیه سیگنال ها، مکان دقیق را نشان می دهند.
ماهواره های مخصوص مشاهده زمین به منظور تهیه نقشه و بررسی کلیه منابع سیاره زمین و تغییرات ماهیتی چرخه های حیاتی در آن، طراحی و ساخته می شوند. آنها در مدارهای سان سینکرنوس قطبی در حرکتند. این ماهواره ها دائما در شرایط تحت تابش نور خورشید مشغول عکس برداری از زمین با نور مرئی و پرتوهای نا مرئی هستند.
رایانه ها در زمین اطلاعات به دست آمده را بررسی و مطالعه می کنند. دانشمندان به کمک این ماهواره معادن و مراکز منابع در زمین را مکان یابی وظرفیت آنها را مشخص می کنند.همینطور می توانند به مطالعه بر روی منابع آبهای آزاد و یا مراکز ایجاد آلودگی و یا آسیب های جنگل ها و مراتع بپردازند.
ماهواره های تاسیسات نظامی مشتمل از ماهواره های هواشناسی، ارتباطی، ردیاب و مشاهده زمین می باشند که برای مقاصد نظامی به کار می روند.برخی از این ماهواره ها که به ماهواره های جاسوسی نیز شهرت دارند قادر به تشخیص دقیق پرتاب موشکها، حرکت کشتی ها در مسیر های دریایی و جابجایی تجهیزهای نظامی در روی زمین می باشند.
پرتاب ماهواره
برخی ماهواره ها توسط شاتل ها در فضا حمل می شوند ولی اغلب ماهواره ها توسط راکت هایی به فضا فرستاده می شوند که پس از اتمام سوختشان به درون اقیانوسها می افتند. بیشتر ماهواره ها در ابتدا با حداقل تنظیمها در مسیر مدار خود قرار داده می شوند. تنظیمها کامل را راکت هایی انجام می دهند که داخل ماهواره کار گذاشته می شوند. زمانیکه ماهواره در یک مسیر پایدار در مدار خودقرار گرفت می تواند مدت های درازی در همان مدار بدون نیاز به تنظیمها مجدد باقی بماند.
انجام ماموریت نظارت بیشتر ماهواره ها در مرکزی بر روی زمین است. رایانه ها و افراد متخصص در مرکز کنترل وضعیت ماهواره را تحت نظر دارند. آنها دستورالعمل ها را به ماهواره ارسال می کنند و اطلاعات جمع آوری شده توسط ماهواره را دریافت می نمایند. مرکز نظارت از طریق امواج رادیویی با ماهواره در ارتباط است. ایستگاه ها یی بر روی زمین این امواج را از ماهواره دریافت و یا به آن ارسال می کنند.
ماهواره ها معمولاً به طور دائم از مرکز دستورالعمل دریافت نمی کنند. آنها در واقع مثل روباتهای چرخان هستند، روباتی که سلول های خورشیدی خود را برای دریافت انرࢋی کافی تنظیم می کند و آنتن های خود را برای دریافت دستورات خاص از زمین آماده نگه می دارد. تجهیزهای ماهواره به صورت مستقل و اتوماتیک وظایف خود را انجام می دهند و اطلاعات را جمع آوری می کنند. ماهواره ها موجود در ارتفاع های بلند مدار ژئوسینکرنوس در ارتباط همیشگی و دائم با زمین می باشند. ایستگاه ها زمین می تواند دوازده بار در روز با ماهواره های موجود در ارتفاع کوتاه ارتباط برقرار نمایند. در طول هر تماس ماهواره اطلاعات خود را ارسال و دستورالعمل ها را از ایستگاه دریافت می کند. تبادل اطلاعات تا زمانیکه ماهواره از فراز ایستگاه عبور می کند می تواند ادامه داشته باشد که معمولاً زمانی حدود ۱۰ دقیقه است.
چنانچه قسمتی از ماهواره دچار نقص فنی شود اما ماهواره قادر به ادامه ماموریت های خود باشد، معمولاً همچنان به کار خود ادامه می دهد. در چنین شرایطی مرکز نظارت روی زمین بخش آسیب دیده را تعمیر و یا مجددا برنامه نویسی می کند. در موارد نادری نیزعملیات تعمیرماهواره را شاتل ها در فضا انجام می دهند. و اما چنانچه آسیب های وارد آمده به ماهواره به اندازه ای باشد که ماهواره دیگر قادر به انجام ماموریت های خود نباشد مرکز نظارت فرمان توقف ماهواره را صادر می کند.

رد نظریه وجود صفحات یخی در ماه
تصاویر جدید فضاپیمای ژاپنی وجود صفحات یخی را در سیاره ماه رد کرده و نظریه احتمال وجود یخ به صورت ذرات مخلوط با خاک را عنوان می کند. محققان برای سالها در تلاش بودند تا بتوانند وجود آب یا صفحه های یخی را در ماه به اثبات برسانند. این تلاش تنها در سطح رفع کنجکاوی دانشمندان نبود، زیرا یافتن این ماده حیاتی در سطح ماه می تواند با تولید اکسیژن تنفس را در این سیاره ممکن ساخته و با تولید هیدروژن سوخت مورد نیاز بشر را تأمین کند.
به دلیل اینکه تمام سطح ماه تحت تابش مستقیم نور خورشید قرار دارد، تنها در قسمتهای محدودی از این سیاره احتمال حضور صفحات یخی وجود داشته که این مناطق شامل دیواره ها و کف حفره های موجود در ماه قطب های این سیاره هستند.
یکی از این مکانها که احتمال یافتن یخ در آن وجود دارد حفره شاکلتون است که دارای قطری برابر 13 مایل و عمقی برابر 5/2 مایل است.
با این وجود تصاویری که توسط یک فضاپیمای ژاپنی تهیه شده است، فرضیه وجود یخ را در حفره شاکلتون رد کرد. این تصاویر با استفاده از بازتاب نور خورشید از دیواره های متقابل تهیه شده است و بررسی آنها توسط محققان سازمان اکتشافات فضایی ژاپن، نشان می دهد که با وجود سرمای کافی برای تشکیل یخ، بازتابها تنها وجود خاک را در سطح دیواره های این حفره نشان میدهد.
با این وجود محققان و دانشمندان همچنان به وجود این ماده حیاتی در ماه معتقد بوده و بر این باورند که این ماده با تمرکزهای محدود و به صورت مخلوط با ذرات خاک در این سیاره موجود است.

آیا بومرنگ در فضا نیز بر می‌گردد؟
یك فضانورد ژاپنی نشان داد كه اگر بومرنگ از درون یك محیط محتوی هوا، مثل ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شده باشد جواب این سؤال مثبت است و بومرنگ به سوی پرتاب كننده‌اش باز خواهد گشت.
اما دانشمندان می‌گویند چنانچه این فضانورد بومرنگ را خارج از ایستگاه در حال گردش پرتاب می‌كرد نتایج كاملا متفاوتی را بدست می‌آورد.
تاكااو كه یكی از اعضای آژانس اكتشاف های هوافضای ژاپن است، این آزمایش را زمانی انجام داد كه مشغول بازدید از ایستگاه فضایی به عنوان بخشی از آخرین مأموریت شاتل فضایی ناسا بود.
بومرنگ پس از پرتاب مانند شرایط معمول بر روی زمین رفتار كرد و به سمت فضانورد بازگشت.
تاكااو هنگامی كه از فضا با همسرش چَت می‌كرد به او گفت:"وقتی بومرنگ را پرتاب كردم دقیقاً طوری در هوا پرواز كرد كه انگار از روی زمین پرتاب شده است و من كاملاً شگفت زده شدم و تحت تأثیر قرار گرفتم".
«یاسوهیرو توگای» قهرمان پرتاب بومرنگ جهان این بومرنگ كاغذی را به تاكااو داده بود و از او خواسته بود تا سعی كند آن را در فضا پرتاب نماید. او همچنین نكاتی را جهت پرتاب صحیح بومرنگ به تاكااو آموزش داده بود.
به گفته‌ «دیوید كاوگی» كارشناس آیرودینامیك دانشگاه كورنل آمریكا، در چنین شرایطی نتیجه، دقیقاً همانی است كه علوم فیزیكی مرتبط با بومرنگ پیش‌بینی می‌كند.
او می‌گوید:"من از اینكه بومرنگ در غیاب گرانش به نقطه‌ اولیه‌اش بازگشت چندان متعجب و شگفت زده نیستم".
كاوگی معتقد است، مسیرهای حلقه‌ای و بازگشتی كه بومرنگ‌ها به واسطه‌ آنها معروف و شناخته شده‌اند در نتیجه‌ نیروهای متغیری است كه از طرف هوایی كه درون آنها در حركتند به قطعات و آلات منحنی وارد می‌شود و این اعمال نیرو مستقل از گرانش است.
برای اجسام در حال چرخش در هوا، نیروهایی كه از هوا به آنها وارد می‌شود متغیر است.
زیرا آن بخش از بومرنگ كه در جهت رو به جلوی بومرنگ در حركت است، نسبت به بخشی كه در خلاف جهت حركت می‌كند با سرعت بیشتری در هوا به پیش می‌رود و این اختلاف در سرعت‌ها باعث ایجاد نیروهای مختلف و متغیری می‌شود كه در نهایت به چرخش بومرنگ در یك مسیر دایره‌وار منجر می‌شود.

جنون سرعت در آسمان
با دستیابی دانشمندان به تازه ترین فناوریهای شبیه سازی و طراحی ساختارهای حمل و نقل فضایی در آینده رقابتهای سرعت فضایی در قالب مسابقات سازمان یافته و حتی لیگ جهانی در آسمان کشورهای مختلف برگزار خواهد شد تا "جنون سرعت در آسمان" رنگ واقعیت به خود بگیرد.
تا چندین دهه پیش دانشمندان و پیشروهای عرصه اکتشافهای فضایی به دنبال خارج ساختن فضا و تحقیقات و سفرهای مربوط به آن از قید و بندهای دولتی و قرار دادن آن در اختیار گروههای علمی و تحقیقاتی و علاقمند خصوصی بوده اند و به نظر می رسد با آغاز سفرهای گردشگری فضایی، جرقه های اولیه تحقق این ایده زده شده است.
اما اکنون و درحالی که گردشگری فضایی هنوز به شکل و شمایل یک فرآیند همیشگی و نه چندان تعجب آور تبدیل نشده است، گروههایی در سراسر جهان پای ورزش و سرعت را به عرصه فضا نیز باز کرده و با ارائه ایده های گوناگون از طراحی و ساخت ساختارهای حمل و نقل فضایی چند منظوره گرفته تا راه اندازی لیگ جهانی ساختارهای سرعت فضایی از گشوده شدن فصلی جذاب در دنیای تازه های فناوری خبر داده اند.
لیگ سرعت موشکها یا به اختصار RRL که بر گرفته از عبارت The Rocket Racing League است هم اکنون به عنوان لیگ مهیج ترین ورزشهای آینده یعنی برگزاری رقابتهای فرمول سرعت میان موشکهای سرنشین دار مورد بررسی قرار گرفته است.
ایده راه اندازی این لیگ به بیش از یک دهه گذشته باز می گردد که نتیجه آن بنیان گذاری این لیگ در سال 2005 از سوی گرنگر وایتلاو و پیتر دایاموند بوده است. پیتز دایاموندز به عنوان رئیس و مغز متفکر X PRIZE شناخته شده است.
در لیگ سرعت موشکها، سرعت های خیره کننده با موتور موشکها و فناوری سه بعدی racetrack ترکیب می شود. امیدواری اصلی بنیانگذاران لیگ این است که سرمایه گذاری قابل توجهی که در این زمینه به عمل آمده است در نهایت به راه اندازی نسل بعدی سرگرمی های جذاب در میان گروههای علاقمند منتهی شود.
در چشم انداز طولانی مدت RLL اینگونه تصور شده است که مسابقات سرعتی میان موشکهای سرنشین دار در چهار دور برگزار شود. در این فرآیند شرکت کنندگان به همراه موشکهای فوق سریع خود مسیر بسته 5 مایلی را در دل آسمان طی می کنند. نکته جالب توجه درخصوص این مسابقات به نوع انتخاب مسیر و موانع موجود در آن باز می گردد. به گفته بنیاگذاران این لیگ، پیش بینی می شود که در طول مسیر تونلهای مجازی در نظر گرفته شود به طوری که موشکها مجاز باشند تا تنها از درون آنها به ادامه مسابقه بپردازند.
از سوی دیگر نصب 5 دوربین ویژه بر روی هر موشک به مشاهده کنندگان زمینی این امکان را می دهد تا در جریان لحظه به لحظه رقابت هیجان برانگیز و توأم با دلهره موشکها قرار گیرند. آنها می توانند تصاویر حرکت موشکها را بر روی صفحات عظیم نمایشگرهای ویژه مشاهده کنند.
جنون سرعت در مدارهای نزدیک به مرز فضا، ایده ای جذاب و توأم با خطرات مختلف است که به گفته متخصصان با ارائه فناوریهای برتر و دقیق تر، ضریب این خطرات به صفر نزدیک خواهد شد.

آیا هواپیما می‌تواند وارد فضای بیرونی شود؟
جاذبه زمین همان طور که ما را در سطح این سیاره نگه می‌دارد، هواپیماها را هم از ورود به فضا باز می‌دارد.
بر اساس برآورد سازمان فضایی آمریکا (ناسا) هر وسیله نقلیه‌ای که بخواهد در مدار زمین قرار گیرد، باید با سرعتی حدود 11 کیلومتر در ثانیه یا حدود 40000 کیلومتر در ساعت پرتاب شود. هواپیماهای مسافربری معمول که سرعتی کمتر از سرعت صوت دارند،حتی به نزدیکی این سرعت هم نمی‌رسند. مشکل سوخت هم وجود دارد. کوتاهترین فاصله میان کره زمین و فضا حدود 100 کیلومتر بالای سطح زمین در خط قائم است، که متناظر با محل پایان‌یافتن حد مرز سیاره ما و شروع فضای تحت‌مداری است.
ناسا برای رسیدن به مداری در این حد به دو راکت پیش‌برنده 52000 گالونی و دو راکت تقویتی اتصالی دارد تا شاتل فضایی 100 تنی و محموله آن را در کمتر از 9 دقیقه به فضا برساند.
همانطور که می‌توانید تصور کنید پرواز افقی به سوخت بسیار بیشتر از آن حدی نیاز دارد که یک هواپیما یا یک شاتل فضایی بتواند حمل کند.
چیزهایی که تاکنون گفته شد مربوط به راه‌های رسیدن وسائل نقلیه به شکل هواپیما به فضا است.
برت روتان، طراح هوا-فضا و شرکتش Scaled Composites یک سفینه موشکی تحت مداری - به نام "کشتی فضایی یک" (SpaceShipOne) ساخته است که از روی یک هواپیمای بلندپرواز رها می‌شود.
هنگامی که "کشتی فضایی یک" آزاد می‌شود، خلبانش آن را به سوی آسمان متوجه می‌کند و موتور موشکی آن را روشن می‌کند و به فضای تحت مداری می‌رسد و بعد با لغزیدن بر روی جو مانند یک گلایدر فرود می‌آید.
هواپیماهای X-15 نظامی آمریکا نیز به شیوه‌‌ای مشابه به حاشیه فضا رسیده‌اند و دست کم یک شرکت مستقر در ایالت اوکلاهمای آمریکا به نام Rocketplane Global با مجهز کردن یک هواپیمای جت خصوصی به موتورهای موشکی پروازهای توریستی به فضای تحت مداری ترتیب دهد.

مسافر فضایی به زمین بازگشت
با اتمام سفر 12 روزه سازنده افسانه ای بازی های رایانه ای - ریچارد گاریوت - به ایستگاه فضایی بین المللی، به همراه دو فضانورد معروف روسی که به مدت 6 ماه در این ایستگاه اقامت داشتند به زمین بازگشت.
گاریوت در توضیح چگونگی این تجربه اظهار داشت؛" این سفر یکی از آرزوهای دیرینه من را برای تجربه پرواز فضایی که پدرم در 35 سال پیش آن را انجام داده بود، تکمیل کرد. وی ادامه داد: این سفر بسیار لذت بخش تر از آنچه بود که من می پنداشتم.
وی پس از گذراندن دوره های آموزشی در روسیه در سال 2008 زمین را به مقصد ایستگاه فضایی بین المللی ترک کرده و در طی این سفر چند روزه روزه بر روی تأثیرات پرواز های فضایی بر روی بدن انسان بررسی کرده تا نتایج آن را به سازمان ناسا و سازمان فضایی اروپا ارائه کند.
وی قصد دارد تجربیات خود از سفر فضایی اش را از طریق سایت رسمی اش با افراد مختلف تقسیم کرده و اطلاعات مربوط به این دوره را در اختیار علاقمندان قرار دهد.

ثبت نخستين «ستاره لرزه» در خارج از خورشيد!
دانشمندان براي نخستين بار وقوع زلزله اي را در داخل يك ستاره به غير از خورشيد، ثبت كردند.
اخترشناسان اين پديده را «ستاره لرزه» نام نهاده اند و آن را دريچه اي براي كشف اطلاعات بيشتر درباره فعل و انفعالات اسرار آميز درون ستاره ها مي دانند.
پيش از اين دانشمندان زلزله هاي مشابهي را در درون خورشيد شناسايي كرده و مورد مطالعه قرار داده اند. آنها همچنين شواهدي از وقوع ستاره لرزه از ستاره هاي نوتروني بسيار عظيم الجثه به دست آورده اند، اما تاكنون چنين لرزه هايي را در داخل ستاره هاي ديگر مشاهده نكرده بودند.
اين مشاهدات جديد با استفاده از ماهواره اروپايي COROT صورت گرفته است.
روشی كه در اين تحقيق به كار رفته شبيه روش مطالعه زمين لرزه ها است كه طي آن وضعيت امواج در زير سطح ستاره اندازه گيري و سنجيده مي شود.
نوسان هايي كه با توجه به تغييرات در نور متصاعد شده از ستاره در هنگام لرزش هاي سطحي شناسايي مي شوند، آشكاركننده ساختار داخلي ستاره  هستند و نشان مي دهند كه انرژي به چه شيوه اي از مركز ستاره به سطح آن منتقل مي شود. ساير روش ها براي ارزيابي نوسانهای ستاره يي از زمين مورد استفاده قرار مي گرفتند، اما اين روشها در گذشته كاربرد داشتند.

ايمني «شاتل» حين سفر به ايستگاه فضايي وارسی شد
فضانوردان «انديور» شاتل را در طول حركت به سوي ايستگاه فضايي از لحاظ هر نوع آسيب احتمالي مورد بررسي قرار دادند. آنها در طول اين بازرسي فني از بال‌ها و سپر حرارتي شاتل اسكن گرفتند.
اين بازرسي‌ها توسط يك تيرك مجهز به حسگر و متصل به بازوي رباتيك شاتل انجام گرفت.
بررسي تصاوير تهيه شده تاكنون هيچ عيب و نقصي را نشان نداده است و هيچ آسيب ظاهري وجود ندارد.
شاتل از يك سكوي ساحلي در فلوريدا پرتاب شد و مرحله بعدي ماموريت آن الحاق به بندر ايستگاه فضايي خواهد بود. شاتل حامل تجهيزات بيشتر براي گسترش بخش استراحتگاه ايستگاه است كه قرار است ساكنان آن از سه خدمه به شش خدمه افزايش يابد.