زیارت عتبات عالیات، نگرانی­ها و تردیدها
شوق زیارت ائمه­ای که سال­ها در غم جانکاه از دست دادن آنها بر سر و سینه زده­ایم نباید به نتیجه­ای ختم شود که آرامش و صواب این دیدار را به اضطراب و دلواپسی ناشی از ناامنی فضاهای زیارتی تبدیل کند و اخبار ناگوار از حملات تروریستی قداست زیارت را تحت­الشعاع قرار دهد...!
   آنچه در این میان مهم می­نماید آن است که بسیاری از خانواده­های ایرانی و غیرایرانی مشتاق و علاقمند گاه با زن و فرزند بار سفر می­بندند و توش و توان می­آرایند تا نذری را ادا و یا پاسخی به خواسته دلی داشته باشند که آری خداوند قسمت کرد قبور مطهر ائمه معصومین (س) در خاک عراق را زیارت کردیم و دستمان به مرقد پاک امام حسین (ع) رسید!
بعد از این همه سال که عراق از جنگ و خونریزی زیر چکمه­های دیکتاتوری خونخوار خواست کمر راست کند، این خاک بلاخیز بلادیده، بارها مورد هجوم ناباوران و تفرقه­افکنان ضد دین قرار گرفته و گاه با تحریک و توطئه سوداگران زر و زور که چشم بر نفت عراق دارند، زائرین و مردم بیگناه عراق قربانی مطامع و مقاصد شومی شده­اند که حاصل آن کشتار جمعی مردمی است که در باور مسلمانی خود مصمم و مصرند...!
دولت جمهوری اسلامی ایران هم به تبع خواست مردم و با توجه به روابط حسنه­ای که با مردم و دولتمردان عراق کنونی دارد، اسباب و لوازم سفر مهیا کرده سالانه تعداد قابل توجهی از مشتاقان را به کربلا، نجف، سامرا و کاظمین اعزام می­کند.
این اقدام که از یک سو برای مردم و دولت کنونی عراق سودآور و در بهبود ابعاد مختلف دینی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آنها مؤثر است و از دیگر سو نوعی حمایت همه جانبه از طرف کشور همسایه­ای به حساب می­آید که جنگی 8 ساله را از جانب دیکتاتور معدوم آن به خود دیده است در شرایط فعلی به دوام و ثبات دولت عراق کمک کرده، آنها را یاری می­دهد تا در جهت توسعه فضاهای مذهبی و گردشی بتوانند توریست و زائرین بیشتری را به کشور خود جلب نمایند...!
از همین روست که مخالفان ثبات عراق نمی­خواهند شرایطی بر عراق حاکم شود که آنها بتوانند مشکلات خود را حل نمایند...!
    چون از تهدید و تحریک مسلمانان و انفجارات پی­درپی خیابانی نتوانستند دولت و مردم رنجدیده عراق را به زانو درآورند با تغییر تاکتیک و روش خرابکارانه خود قصد جان شیعیان کرده، این وضعیت را کماکان ادامه خواهند داد مگر آن که دولت جمهوری اسلامی و مسئولین زیارتی زائرین را توجیه نموده تا زمانی که وضعیت مخاطره­آمیز کنونی پایان نیافته آنها را از چنین مسافرت­هایی بازدارند!
هرچند دشمن چنین می­خواهد و هدف اولیه هم ایجاد ترس و تحریکی است که کسی قصد زیارت نکند تا فضای نشو و نمای تروریستی برای آنان بیشتر فراهم شود، اما تدبیری دیگر باید تا هم دشمن به نیت سوء خود نرسد و هم دولتمردان عراق با ساماندهی و سرمایه­گذاری بیشتری روی نیروهای امنیتی و نظامی خود با این توطئه­ها به مقابله برخیزند و چنین نقشه­های شومی را در نطفه خفه کنند تا در سایه امنیت و آرامش کافی زائرین و مردم عراق فرصت و مجال یابند از این خاک مقدس نگهداری کرده، حرمت و قداست حرم­ها را حفظ کنند!
و اما بعد...!
هر زائری که در این میان کشته می­شود و یا نقص عضو پیدا می­کند، بی­شک بار گرانی از مشکلات را بر دوش دیگر خانواده­های ایرانی و حتی دولت گذاشته به مشکلات اقتصادی و اجتماعی کنونی می­افزاید...!
فرزندانی که سرپرست و یا مادر خانواده را از دست می­دهند، رنجی درازمدت می­باید طی کنند و والدینی که فرزندان را در این راه از دست می­دهند رنجی مضاعف و طولانی خواهند داشت...!
زمانی بود که کشور و انقلاب در خطر بود و دفاع امری واجب می­نمود. مردم و مسئولین به شهدای خود افتخار می­کردند و آنها را با جان و دل پذیرفته غم از دست دادن آنها را به بهای امنیت و حفظ تمامیت ارضی سبک می­شمردند، اما هیچ توجیهی ندارد که با علم و اطلاع از این که احتمال حملات تروریستی می­رود، عده­ای به کام مرگ بروند، آن هم مرگی که پیشگیری از آن بر حسب اعتقادات ما امری واجب است و زیارت امری مستحب!
اسلام گاه حتی هدر دادن سرمایه را در این راه جایز نمی­شمارد چه رسد به از دست دادن جان. چرا که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «لاضرر و لاضرار فی­الاسلام» یعنی هیچ حکم ضرری در اسلام نیست و خداوند هم اجازه نمی­دهد انسان با دست خویش، خود را به مهلکه اندازد...!
زیارت قبور ائمه (س) مانند زیارت خانه خدا نیاز به آرامش، تمرکز، حواس و حالتی دارد که در آن دلواپسی و اضطرار و ترس از انفجار نباشد...!
این که حافظ سروده:
« در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش­ها گر کند خار مغیلان غم مخور...»
آن خار نه این خار است و این سرزنش نه آن سرزنش است که به جان بخریم و راهی چنین سفری شویم!
وقتی دولتمردان عراق متوجه شدند که زائرین ترجیح می­دهند در فضای امن و سالم به زیارت قبور مطهر ائمه در آن دیار بروند، آنها همه سعی و تلاش خود را برای حفظ امنیت و جان زائرین به کار می­گیرند، اما اگر با این جریان احساسی برخورد شود و آنها چنین برداشت نمایند که در هر شرایطی با انبوه زائران مواجه­اند، قضیه ترورها را یا جدی نمی­گیرند یا نیروی کافی برای خنثی­سازی توطئه­ها به کار نمی­گیرند...!
از طرفی از ایران هم برای حفظ جان مسافرین و ایجاد امنیت کمک نمی­گیرند به هزار و یک دلیل که بماند!
پس عاقلانه­ترین راه همین است که بیشتر در اندیشه حفظ جان هموطنان خود باشیم و از ضایعات، لطمات و خسارت­های بیشتر در این راه پیشگیری کنیم!