روزنامه عصر مردم

زمان مرگ خورشید
بهرام مبشر پروفسور فیزیک و نجوم رصدی و نماینده آژانس فضایی اروپا در موسسه علوم تلسکوپهای فضایی در ناسا طی سخنرانی در کتابخانه هانتینگتون، 14 میلیارد سال اول ایجاد جهان هستی را مورد بررسی قرار داده و از زمان مرگ خورشید خبر داده است.
بهرام مبشر پروفسور فیزیک و نجوم رصدی و نماینده آژانس فضایی اروپا در موسسه علوم تلسکوپهای فضایی در ناسا که با خیره شدن به ستاره ها و پرسش سؤالهای متعدد درباره جهان هستی کودکی خود را سپری کرده است به کتابها و فیلمهای علمی تخیلی اهمیتی نمی دهد زیرا واقعیت نهفته در پس این داستانها را شناخته و در اختیار دارد.
وی طی سخنرانی تحت عنوان "از تاریخ جهان هستی چه می دانیم" در کتابخانه هانتینگتون در سن مارینو به بررسی تکامل 14 میلیارد ساله جهان هستی و کیهان از انفجار بزرگ یا بیگ بنگ
تاکنون پرداخته است. در ادامه بخشهایی از این سخنرانی را می خوانید.
"ما در زمانی ویژه از تاریخ تمدن زندگی می کنیم، می توانیم به سؤالاتی پاسخ دهیم که برترین مغزهای متفکر طی قرنهای گذشته به آن می اندیشیده اند."
  انرژی تاریک بیش از 75 درصد از جهان را تشکیل داده است
به گفته وی هر هفته اتفاقات و کشفهای جدیدی در جهان رخ
می دهند. برای مثال دانشمندان طی 10 سال گذشته کشف کرده اند که انرژی تاریک بیش از 75 درصد از جهان را تشکیل داده است اما انرژی تاریک واقعا چیست؟
مبشر در زمینه این انرژی مرموز می گوید: "انرژی تاریک آینده جهان را در دست داشته و مهار پدیده های زیادی در جهان را به دست دارد. طبیعت این انرژی آشکار نیست. ما نمی دانیم انرژی تاریک در واقع چیست، اما می توانیم آن را در میان اطلاعات خود ببینیم و به همین دلیل برای توضیح اطلاعاتی که می بینیم نیاز به شناسایی این پدیده داریم."
همه کهکشانها در حال دفع کردن یکدیگر هستند
وی می گوید: مفهوم انرژی تاریک به منظور توضیح دلیل سرعت گسترش یافتن جهان وارد مباحث علمی شده است. زمانی گمان
می رفت گرانش، حرکات کهکشانهایی که در حال فاصله گرفتن از یکدیگر بودند را کند می کند اما در مقیاس بزرگتر این انرژی به نیروی دفع کننده کهکشانها از یکدیگر تبدیل می شود.
"همه کهکشانها در حال دفع کردن یکدیگر هستند و سرعت گسترش جهان رو به افزایش است و در صورتی که با همین سرعت پیش برود، جهان برای همیشه به گسترش خود ادامه خواهد داد."
کشف 160 سیاره فراخورشیدی در 6 سال گذشته
وی ادامه می دهد: "جستجوی سیاره هایی مشابه سیاره زمین نیز همچنان ادامه دارد و طی پنج تا 6 سال گذشته بیش از 160 سیاره فراخورشیدی - سیاره هایی که بر مدار ستاره ای متفاوت از خورشید زمین در حرکتند - کشف شده اند. برخی از آنها ویژگیهایی مشابه زمین از خود نشان داده اند و دانشمندان در حال مطالعه آنها هستند تا بتوانند نشانه هایی
از وجود حیات یا عناصر شیمیایی حیاتی را در آنها بیابند. همچنین پاسخ این سؤال که آیا بیگانگان در فضا وجود دارند یا خیر نیز به زودی و با مطالعه بر روی این سیاره ها یافته خواهد شد."
طول عمر مفید برای خورشید 5 میلیارد سال است
به گفته مبشر خورشید زمین 6/4 میلیارد سال سن دارد و حرارت خود را از تبدیل هیدروژن به هلیوم تامین می کند، پس به اندازه ای زندگی خواهد کرد که سوخت داشته باشد و طول عمری مفید برای ستاره ای مشابه خورشید 5 میلیارد سال خواهد بود. سن جهان هستی 6/13 میلیارد سال است و نور خورشید برای رساندن خود از یک سمت کهکشان راه شیری به سمت دیگر آن به 100 هزار سال زمان نیاز دارد. در این صورت درصورتی که بخواهید تاریخ جهان را بر روی تقویم سال نمایش دهید اولین فرایند رشد گیاه در زمین در آخرین روز سال یعنی 29 دسامبر رخ داده، اولین انسان زمان نهار همان روز به زمین رسیده و عصر همان روز نشان دهنده جایگاه کنونی ما خواهد بود.
وی ادامه می دهد: زمین سیاره کوچکی است که به دور خورشید که خود یکی از هزاران میلیون ستاره در کهکشان راه شیری به شمار می رود، در حرکت است و کهکشان راه شیری نیز خود یکی از صدها هزار میلیون کهکشانی است که در جهان وجود دارد.
ما به شکلی غیرقابل تصور کوچک هستیم
"و ما به شکلی غیر قابل تصور کوچک هستیم. به همین دلیل توانایی چندانی برای تأثیرگذاری بر روی جهان نداریم. با این حال آنچه اکنون می توانیم انجام دهیم درک جهان هستی است همانطور که اینشتین زمانی گفت غیر قابل درک ترین پدیده جهان، قابل درک بودن آن است. ما
می توانیم با کمک فناوری ها و دانشی که در اختیار داریم به این درک برسیم. تنها باید آنها را به کار گیریم." دیدگاه مبشر درباره زندگی تحت تأثیر وسعت و عظمت کائنات قرار گرفته است. وی معتقد است زمانی که در می یابید اولین کهکشان در حدود 13 میلیارد سال پیش شکل گرفته است، آن زمان است که می بینید دیگر پدیده ها در زندگی کاملاً ناچیز هستند. وی امیدوار است این دیدگاه بر روی زندگی افرادی که سخنان وی را می شنوند تأثیر بگذارد و تحولی در زندگی آنها ایجاد کند.
   هدف از زیستن انسان و دلیل وجود انسان در جهان
یکی از بنیادی ترین سؤالاتی که طی این سخنرانی مبشر به آن پاسخ داد هدف از زیستن انسان و دلیل وجود انسان در جهان بود که وی در پاسخ گفت: ما کار می کنیم و خانواده تشکیل می دهیم اما آنچه ما را به موجوداتی عالی و برتر تبدیل کرده است قدرت استدلال، تفکر و پرسش است که با بهره گرفتن از آنها می توانیم ناشناخته ها را کشف کنیم.
"کشف کائنات یکی از ارزشمندترین میراثهایی است که می توانیم برای فرزندان خود به جا بگذاریم. این آن چیزی است که فرزندان ما از ما به یاد خواهند سپرد و آن را ادامه خواهند داد. این همان هدفی است که برای آن به جهان آمده ایم."

قدرتمندترین کاوشگر مریخی معرفی شد

دانشمندان به شدت تحت تأثیر موج اطلاعاتی قرار گرفته اند که توسط پیشرفته ترین مدارگرد مریخی ناسا به زمین ارسال شده است و به همین دلیل مدارگرد اکتشافی مریخی ناسا را قدرتمندترین مدارگرد مریخی می نامند.
آژانس فضایی آمریکا اعلام کرد مدارگرد اکتشافی مریخ از سال 2006 تا کنون در حدود 100 ترابیت اطلاعات را به زمین ارسال کرده است که این میزان اطلاعات با 100 تریلیون بیت اطلاعات، سه میلیون قطعه موسیقی با قالب MP3 و یا 35 ساعت تصاویر ویدیویی فشرده نشده و با وضوح تصویری بالا برابری می کند.
به بیانی دیگر اطلاعات این مدارگرد در حدود سه برابر کل اطلاعاتی است که تا کنون توسط تمامی ماموریتهای ورای مدار ماه انجام گرفته اند.
این مدارگرد در سال 2005 از فلوریدا به سمت مریخ پرتاب شد و در مارچ سال 2006 به مدار مریخ رسید و تا کنون توانسته است عنوان قدرتمندترین کاوشگری که تا به حال به مریخ سفر کرده است را به خود اختصاص دهد.
"ریچ زورک" یکی از دانشمندان پروژه مدارگرد مریخی در لابراتوار رانش جت سازمان ناسا معتقد است تأثیرگذارترین نکته درباره این مدارگرد و اطلاعات آن کمیت اطلاعات ارسالی نیست بلکه کیفیت اطلاعاتی است که این مدارگرد از سیاره همسایه در اختیار ما قرار می دهد. این اطلاعات که از 6 ابزار نصب شده بر روی مدارگرد به دست می آیند درک عمیقتری از تنوع محیط بر روی مریخ امروزی را ایجاد کرده و چگونگی تغییرات به وجود آمده در مریخ طی گذشت زمان را آشکار می کند.
در میان بزرگترین دستاوردهای این مدارگرد می توان به کشف تأثیر آب بر روی سطح یا نزدیک سطح سیاره مریخ در حدود صدها میلیون سال پیش اشاره کرد، این مدارگرد همچنین نشانه هایی از محیطهای آبی متنوعی را در گونه های اسیدی و آلکالینی مشاهده کرده است که این مشاهدات احتمال کشف نشانه های حیات توسط ماموریتهای آینده در سیاره سرخ را افزایش خواهد داد.بر اساس گزارش ان بی سی، مدارگرد اکتشافی مریخ سال گذشته به واسطه چند اختلال رایانه ای دچار نقص شده و فرایند تحقیقات آن متوقف شد اما اکنون این مدارگرد علمی در شرایط عادی به سر می برد.

نوری تازه !

نور پایه نجوم است و این که هنوز ستاره شناسان نتوانسته اند به راه حلی دقیق برای اندازه گیری میزان درخشش ستارگان برسند، کمی دور از ذهن به نظر می رسد. اما واقعیت این است که علم اخترشناسی، گذشته موفقی داشته و با این حال، این روزها می رود که با یک جهش بزرگ علاوه بر نورسنجی بهتر سیارات به پاسخ دقیق تری برای ماهیت انرژی تاریک نیز دست پیدا کند.
به گزارش نیوساینتیست، بیش از دوهزار سال پیش، ابرخوس، منجم و ریاضی دان شهیر یونانی روشی هوشمندانه را برای درجه بندی درخشندگی یا «قدر ظاهری» ستارگان گوناگون پیشنهاد کرد که هنوز هم مورد استناد ستاره شناسان است و روشی مشابه آن و بر مبنای اندازه گیری
درخشش نسبی ستارگان در مقایسه با تعدادی از ستارگان مرجع برای این دسته بندی ها مورد استفاده قرار می گیرد.
مشکل اینجاست که مقیاس درخشندگی ستارگان مرجع از دقت چندانی برخوردار نیست و هنوز این بخش از ستاره شناسی نتوانسته همگام با سایر پیشرفت ها در فناوری آشکارساز ها
رو به جلو حرکت کند. به عنوان مثال، دقیق ترین سنجش برای تخمین قدر ظاهری ستاره روشن «نسر واقع»، یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان به دهه 1970 برمی گردد. گری برنشتاین از دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا می گوید: «این حیرت انگیز است. در دو دهه گذشته نیز تنها شاهد پژوهش های اندکی در این بخش از علم نجوم بوده ایم».به منظور جبران کاستی های مربوط سال های اخیر، تیمی متشکل از محققان دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور مریلند به رهبری دکتر مری الیزابت کایزر، تصمیم دارد با استفاده از یک موشک حامل تلسکوپ، دقیق ترین سنجش ممکن از قدر ظاهری ستارگان مرجع را طی سال های اخیر به انجام برساند. این پروژه که اکسس یا «پروژه درجه بندی مطلق طیف در ستارگان مرجع» نام دارد، مأموریتی است که توسط ناسا تأمین اعتبار شده و احتمالاً ظرف یکی، دو سال آینده به نتیجه خواهد رسید. این مأموریت فضایی شامل چهار پرواز هم زمان به فضای میانی مدار زمین است که برای اجتناب از انحراف نور، هر یک کمی بالاتر از جو زمین صورت خواهد گرفت. این پروازهای هم زمان تنها چند دقیقه به طول خواهند انجامید.
پروژه اکسس در طول این پروازهای کوتاه به سنجش درخشش چهار عدد از شناخته شده ترین ستارگان مرجع آسمان خواهد پرداخت. اکسس، درخشش شعرای یمانی و نسر واقع، دو ستاره از روشن ترین ستارگان آسمان را در کنار یک جفت از کم نور ترین ستارگان با دقتی حدود 1 درصد یا بهتر از آن اندازه گیری خواهد کرد. محققان این پروژه دستیابی به دقت پیش بینی شده را که دو برابر دقت سنجش های کنونی است، مدیون بهبود فناوری آشکارسازها در تلسکوپ های جدید و کالیبره شدن آنها توسط نور مصنوعی پیش از آغاز این مأموریت هستند.
نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در ایجاد استانداردهای جدید برای کالیبراسیون مشاهدات سایر تلسکوپ ها نیز به کار گرفته شود. علاوه بر این امکان سنجش دقیق تر درخشش ابرنواخترها و دیگر اجرام آسمانی نیز فراهم خواهد شد. چنین دقتی در سنجش درخشش ستارگان می تواند پرده از راز گسترش بی پایان جهان هستی یا ماهیت انرژی تاریک نیز
بردارد. وجود این انرژی حدود 12 سال پیش و به دلیل مشاهده کاهش روشنایی ابرنواخترهای دوردست که در نتیجه دور شدن پیوسته آنها از کهکشان راه شیری بود، توسط ستاره شناسان مورد توجه
 قرار گرفت.

الو... فضا!؟
استفاده از نیروی گرانشی خورشید برای ارسال پیام های زمینی و تقویت پیام های ارسالی موجودات هوشمند فرازمینی، تازه ترین ابتکاری است که فِرانک دِرک، بنیان گذار پروژه جستجوی هوش فرازمینی مطرح کرده است.
فرانک دِرِک، بنیان گذار جستجوی هوش فرازمینی، قصد دارد برای گسترش جستجوی موجودات هوشمند فضایی به 82 میلیارد کیلومتر دورتر از زمین سفر کند! در این نقطه از فضا، سیگنال های الکترومغناطیسی ارسالی از سیاراتی که در حال گردش به دور ستارگان خود هستند، تحت تأثیر نیروی گرانشی خورشید، تقویت می شوند و از این رو، آسان تر می توان آن ها
را کشف کرد.
به گزارش خبر آنلاین، دِرِک پیشنهاد داده که فضاپیماهایی به قصد شنود مکالمات موجودات فضایی به این مکان ارسال شوند، زیرا عملکرد تلسکوپ های روی زمین در این زمینه بسیار ضعیف است.
البته این ایده ای جدید یا بکری نیست؛ ولی به علت وجود فاصله زیاد هرگز عملی نشده است. مقصد مورد نظر درک، 550 برابر فاصله زمین تا خورشید است و با فناوری های امروزی، چند صد سال طول می کشد تا فضاپیمایی بتواند به این فاصله برسد. فضاپیمای ویجر که بیش از سی سال پیش به فضا پرتاب شدند، تازه به فاصله 100 واحد نجومی (هر واحد نجومی معادل فاصله زمین تا خورشید است) رسیده اند.
کوپرنیک در جدول تناوبی!
سنگین ترین عنصر شناخته شده جهان به احترام اخترشناس مشهور «نیکلاس کوپرنیک» کوپرنیکیوم نام گرفت. عنصر کوپرنیکیوم از شماره اتمی 112 برخوردار است. این عنصر 227 بار از هیدروژن سنگین تر بوده و به همین دلیل سنگین ترین عنصری است که تا به حال به صورت رسمی توسط اتحادیه بین المللی شیمی شناسایی شده است.
نام کوپرنیکیوم توسط تیم کاشف این عنصر پیشنهاد شده بود. این تیم با پیروی از سنت نامگذاری عناصر شیمیایی بر اساس نام دانشمندان شهیر نام نیکلاس کوپرنیک را برای نامگذاری این عنصر پیشنهاد داده بودند و اتحادیه بین المللی شیمی نیز موافقت با این نام را در روز 19 فوریه 2010 (روز تولد کوپرنیک) اعلام کرد. کوپرنیک اخترشناسی بوده است که مطالعات خود را در زمینه اخترشناسی نوین و خورشید محور دنبال کرده است.

راز ظاهر عجيب يكي از اقمار سياره كيوان كشف شد
دانشمندان دانشگاه كرنل روي Iapetus، عجيب ترين قمر سياره كيوان، غبار خارجي كشف كرده اند.
اين قمر به اين معروف است كه دو نيمكره كاملاً متضاد از هم دارد، به طوري كه يكي مثل ذغال سياه و نيمكره ديگر مثل برف سفيد است.
تصاوير تهيه شده توسط فضاپيماي كاسيني  هويگنز كه از سال 2004 در حال گردش در مدار كيوان است، كاملترين شواهد ارائه شده تا اين تاريخ را نشان مي دهد حاكي از اين كه چرا و چطور اين قمر چنين ظاهر دوگانه و متضادي گرفته است.
در مقاله جديد مجله علمي ساينس آمده است: اين البته يك مشكل اساسي در جهان نيست، اما معمايي است كه قرن ها ذهن اخترشناسان را به خود مشغول كرده است.
دانشمندان ارزيابي كرده اند كه نيمه تاريكتر Iapetus نتيجه بمباران اين سمت قمر توسط زباله هاي گرد و غباري ناشي از يكي ديگر از اقمار سياره كيوان موسوم به phoebe است كه در جهت مقابل قمر Iapetus مي گردد.
اين اطلاعات تصويري هم چنين نشان مي دهد كه تمام مواد روي طرف تاريكتر قرمزتر از سمت روشن تر اين قمر هستند.

تصویر 6 ضلعی مرموز کیوان به ثبت رسید
تصویر ساختار 6 ضلعی عظیم کیوان، ساختاری مرموز که در اتمسفر قطب شمال این سیاره قرار گرفته است برای اولین بار توسط فضاپیمای کاسینی به ثبت رسید.
این ساختار 6 ضلعی از زمانی که فضاپیمای ویه جر در دهه 1980 آن را کشف کرد به صورت علامت سؤالی بزرگ در ذهن دانشمندان باقی مانده است. کاسینی از سال 2006 تاکنون با استفاده از طیف سنج خود به رصد این 6 ضلعی مرموز در نور مادون قرمز و نور مرئی پرداخته است اما تمامی تصاویر به ثبت رسیده نسبت به تصویر اخیر از وضوح بسیار پایین تری برخوردار بودند.
دانشمندان گمان می بردند این ساختار6 ضلعی مسیر فورانهای گازی یا تندبادهای اتمسفری است اما اینکه چه عاملی می تواند گاز یا جریان هوا را در چنین ساختار سخت و زاویه داری هدایت کند به شکل سؤالی بی پاسخ باقی مانده بود.تصویر اخیری که توسط کاسینی به ثبت رسیده است تابش موجهایی را از گوشه های 6 ضلعی نمایان کرده و ساختارهای چند دیواره ای را در هر یک از ضلعهای 6 ضلعی نشان می دهد.
یکی از بیگانه ترین ویژگی های این 6 ضلعی نقطه ای بزرگ در میان این ساختار است که به گفته دانشمندان این نقطه می تواند
با نقطه ای که در خارج از 6 ضلعی قرار داشته و در سال 1991 به تدریج ناپدید شده است در ارتباط باشد. این همان سالی است که کیوان با توجه به مدت طولانی سالهایش، وارد شب قطبی زمستانی شد. هر یک سال در کیوان برابر 29 سال در زمین است.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، تصویر آخر کاسینی در پی فرصتی به ثبت رسید که پس از پدیده اعتدال شب و روز این سیاره در آگوست 2009 به دست آمد. این پدیده نشانه آغاز بهار شمالی در این سیاره است.

بچه ستاره ها تار عنکبوتهای درخشان می سازند
تلسکوپ لاسیلا تصویری جدید از خوشه ستاره ای مملو از ستاره های نوزاد به ثبت رسانده است که در آن شبکه های درخشان تار عنکبوتی توسط ستاره های کوچک به وجود می آیند.
تصویری جدید از خوشه ستاره ای در کهکشان همسایه راه شیری به ثبت رسیده است که جریانهای نوری، باد و حرارت را در شبکه های تار عنکبوتی درخشانی نمایش می دهد.
خوشه ستاره ای NGC346 مجموعه ای گسسته از ستاره هایی
جوان است که در نزدیکی مینی کهکشانی به نام "ابر ماژلانی کوچک" شناورند. ساختار تار عنکبوتی درخشانی از گازها در میان این خوشه به چشم می خورد که به واسطه ستاره های اطراف به اندازه ای داغ شده اند که از خود نور ساطع می کنند.
این منطقه در عین حال منطقه تولد ستارگان به شمار می رود جایی که ستارگان جدید در آن متولد می شوند، ستاره های عظیم بادهای قدرتمندی را ایجاد می کنند که این بادها گازهای موجود در منطقه را تا زمانی که جرم آنها برای شکل گیری یک احتراق همجوشی هسته ای مناسب باشد به هم می فشرد و در نتیجه هسته ستاره ای شکل می گیرد.
بسیاری از ستاره های NGC346 تنها چند میلیون سال سن دارند که در مقایسه با مقیاسهای کیهانی در واقع بچه ستاره به شمار می روند. ستاره های تازه متولد شده نیز توانایی ایجاد بادهای قدرتمند را دارند و می توانند با کمک این بادها شمایل گازها و غبارهای اطراف خود را تغییر داده و حتی منجر به شکل گیری فرایندهای ستاره سازی بیشتری شوند.
این بستر داغ فعالیتهای کیهانی در حدود 210 هزار سال نوری از زمین فاصله داشته و در میان صورت فلکی "توکانا" قرار گرفته است. همچنین ابر کوچک ماژلانی در نزدیکی کهکشان راه شیری در حرکت بوده و با چشم غیر مسلح به شکل جرمی کدر رنگ دیده می شود.
بر اساس گزارش ان بی سی، تصویر جدید این خوشه ستاره ای
توسط تلسکوپ 2/2 متری رصد خانه لاسیلا در شیلی به ثبت رسیده است.

ابداع لباسهای فضایی نیمه روباتیک برای افزایش کارایی فضانوردان
مهندسان در دانشگاه مریلند با استفاده از ماهیچه های مصنوعی موفق به ساخت لباس نیمه روباتیک فضایی شده اند که می تواند فرایند آماده شدن فضانوردان برای انجام فعالیتهای فضایی را تسریع کرده و کارایی آنها را افزایش دهد.
فضانوردان به زودی قادر خواهند بود بدون نیاز به پشت سر گذاشتن مراحل سخت پوشیدن لباسهای مخصوص، تنها با ایستادن در میان لباسی نیمه روباتیک طی چند ثانیه لباس را به تن کرده و آماده انجام ماموریتهای فضایی شوند.
مهندسان دانشگاه مریلند این لباس فضایی را به شکل یک کیسه بزرگ طراحی کرده اند، زمانی که فضانورد داخل این کیسه قرار می گیرد، نیم تنه بالایی آن به واسطه ماهیچه های مصنوعی بادی منقبض شده و متناسب با ابعاد بدن فضانورد شکل می گیرند.طرح قابل تغییر این لباس به آن معنی است که نسبت به لباسهای فضایی کنونی بسیار کم دردسرتر و سبک وزن تر
بوده و میزان کارایی فضانوردان را با تسهیل در حرکت دادن دستها و پاها افزایش می دهد.به گفته این محققان طی یک راهپیمایی فضایی تنها یک چهارم فعالیتهای فضانورد به انجام ماموریت محول شده ارتباط دارد و بقیه فعالیتهای وی صرف حرکت دادن و جا به جا کردن لباس فضایی می شود.
بر اساس گزارش ساینس نیوز، از دیگر تجهیزات این لباس جدید فضایی که به زودی در دانشگاه مریلند مورد آزمایش قرار خواهد گرفت، مجهز بودن به دستکشهای ویژه با کارایی بالاتر از دستکشهای رایج و همچنین عینکهای ال ای دی است که می تواند میدان دید فضانورد را افزوده و اجرامی که از میدان دید وی دور قرار گرفته اند را نمایش دهد.

مریخ چگونه سبز می شود!
برنامه سبز کردن سطح سیاره مریخ برنامه ای هزار ساله است که بر اساس آن می توان با کمک گرفتن از مهارت انسانها در گرم کردن سیاره های قابل سکونت، سیاره سرخ را تا هزار سال دیگر به سیاره ای سبز تبدیل کرد. پاسخ این سؤال که آیا امکان تبدیل کردن سطح منجمد و بدون هوای مریخ به سیاره ای سبز یا تقریباً سبز مانند زمین وجود دارد؟ مثبت است، زیرا کاوشگرانی که اکنون بر روی مریخ به جمع آوری اطلاعات مشغولند شواهدی را مبنی بر گرم بودن این سیاره و جاری بودن رودها در سطحی بسیار وسیع در دوران کودکی مریخ ارائه کرده اند.در عین حال اکنون یکی از مهارتهای ساکنان زمین گرم کردن یک سیاره به حدی است که حرارت به بحران تبدیل شود. تنها کافی است مقادیر زیادی گاز گلخانه ای به اتمسفر سیاره افزوده شود. بیشتر دی اکسید کربنی که زمانی مریخ را گرم می کرده
است همچنان در این سیاره به شکل منجمد وجود دارد و برای بازگشتن به دوران سبز خود تنها به کمک نیاز دارد.
بر اساس این طرح مصور سبز کردن مریخ پروژه ای هزار ساله است که از چهار بخش تشکیل شده است:
سال صفر
آغاز چندین سفر اکتشافی 18 ماهه به مریخ که طی هر یک بخشی از اتاقکهای اقامتگاه انسانها بر روی مریخ نصب می شود.
   سال 100 به بعد
بازتاب دادن نور خورشید با کمک آیینه ها به منظور ذوب
دی اکسید کربنهای منجمد مریخی و تشکیل اتمسفر
سال 200 به بعد
بارش باران و جاری شدن رودها تحت تأثیر آزادسازی کربن
سال 600 به بعد
گرم شدن سیاره و رشد میکروبها، غنی شدن خاک، گل دادن گیاهان و افزودن اکسیژن به اتمسفر تا انسان و جانداران بتوانند در سیاره تنفس کنند.