روزنامه عصر مردم | هفته دوم آبان ۱۳۹۲

PDF صفحات -- 14 آبان 1392

+ نوشته شده در 2013/11/5 ساعت 5:18 توسط عصرمردم |

آیین روز ملی 13 آبان در شیراز با عطر شهدا در هم آمیخت

طاهری نماینده اقلید تشریح کرد جزئیات جلسه مجمع نمایندگان استان فارس با روحانی * رئیس جمهور به بازدید از فارس دعوت شد

در جمع اعضای شورای شهر صورت گرفت؛تأکید فرماندار شیراز بر لزوم ایجاد مرکز بزرگ معتادین و متکدیان

اسدی معاون اداری، مالی شهرداری خبر دادروند پرداخت عوارض در شهرداری شیراز تسهیل یافت

از امروز آغاز می‌شود برنامه‌های هفته امر به معروف و نهی از منکر در فارس اعلام شد

حرم مطهر علی‌ابن حمزه (ع) و سید علاءالدین حسین (ع) میزبان عزاداران حسینی

ترجمه «گل نبشته‌های تخت جمشید» در چهار جلد

کشفی: آماده ضبط و پخش مداحی و عزاداری مردم فارس و شیراز با گویش و لهجه استانی مي‌باشیم و به دنبال بیشترین حضور مردم فارس در شبکه های سراسری هستیم

کشفی ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای گرانقدراستان فارس و خانواده‌های معظم ایشان و پیشکسوتان هیأت‌های مذهبی و خیر مقدم به میهمانان، مداحان و پیرغلامان امام حسین علیه السلام
گفت: همانگونه که مستحضرید رسالت اصلی صدا و سیما معرفی توانمندی‌ها، ویژگی‌ها و ظرفیت‌های استان است که همکاران ما در حد توان خود به این مهم دست یافته اند. استان فارس در زمینه‌های مختلف علمی، تاریخی، هنری، فرهنگی و مذهبی موارد مثبت و قابل افتخار
زیادی دارد.
مدیرکل صدا و سیمای فارس به عزاداری شیراز اشاره کرد و گفت: هیأت‌های مذهبی فارسی از هیأت‌های پیشکسوت کشور محسوب مي‌شوند که از سال‌های دور مردم در مساجد و تکیه‌ها و مکان‌های مختلف جمع مي‌شدند و عزاداری مي‌کردند ولی متأسفانه عزاداری اصیل شیرازی و فارسی مهجور مانده است و امروزه کمتر از آن استفاده مي‌شود.
کشفی افزود: وظیفه صدا و سیما این است که عزاداری اصیل فارسی و شیرازی را به گونه ای نمایش دهد که عزاداری تأثیر گذار، منسجم، در شأن سومین حرم اهل بیت علیه السلام و اشعارش غنی از مذهب و فرهنگ باشد.
مدیر کل صدا وسیما نکاتی را برای بهتر برگزار شدن مراسم عزاداری که قابل پخش از شبکه‌های جمهوری اسلامي‌ باشد را یاد آور شد و گفت: تصویری در قاب تلویزیون مناسب نمایش دادن است که همراه با ازدحام و تراکم جمعیت باشد و در غیر اینصورت شایسته ی پخش کردن نیست.بومي‌بودن عزاداری نکته دیگری است که باید مورد توجه هیأت‌های مذهبی قرارگیرد و عزاداری با گویش شیرازی و شهرهای مختلف فارس مورد توجه مخاطبان رسانه ملی است که این ویژگی عزاداری را منحصر به فرد مي‌کند و نباید عزاداری با لهجه و سبک تهرانی را دنبال کنیم.
کشفی اشعار به کار برده در نوحه‌ها را مورد توجه قرار داد و افزود: برای اینکه عزاداری‌ها قابل پخش از صدا و سیما باشد باید از اشعار حماسی و غرور آفرین
استفاده شود تا گویای حماسه حسینی و
ظلم ستیزی امام حسین و یارانش باشد نه
توصیف کننده قد و هیکل قهرمانان کربلا
مدیرکل صدا و سیما ادامه داد: با همکاری و تعامل شما مداحان و هیأت‌های مذهبی عزاداری‌های شیراز و فارس در صدر برنامه‌های شبکه‌های سراسری قرار مي‌گیرد که این مستلزم یکپارچه بودن
عزاداری‌ها، محیط خوب، سیستم صوتی مناسب، پوشش یکدست عزاداران و پاسخگویی هماهنگ به نوحه مي‌باشد به نحوی که مخاطبان را به عزاداری جذب کند.
کشفی افزود: ما از صدای خوب و نوحه تأثیرگذار استقبال مي‌کنیم و آماده ضبط مداحی و عزاداری مردم فارس و شیراز با گویش و لهجه استانی مي‌باشیم و به دنبال بیشترین حضور مردم فارس در شبکه‌های سراسری هستیم
این جلسه با حضور پرشور مداحان و هیأت‌های مذهبی شیراز همراه بود و در ابتدای جلسه چند تن
از مداحان و پیرغلامان به عزاداری پرداختند و در پایان مراسم قاضی‌پور عضو شورای هیئات مذهبی شیراز ضمن تشکر از آقای کشفی و همکاران گفت: باعث خرسندی و خوش اقبالی ماست که مسئولیت صدا و سیما به عهده کسی است که مثل ما شور حسینی دارد و به دنبال برگزاری شایسته عزاداری
سیدالشهداست.

+ نوشته شده در 2013/11/5 ساعت 5:17 توسط عصرمردم |

یادداشت 14 آبان 1392

محرم آمد

محمد عسلی

غریبی که به قربت رسید و رایت خود را بر بام دلها استوار ساخت اینک بر فراز قله باور شیعیان ایستاده، راه می‌نماید. از گذشته‌ها می‌گوید و آیندگان را خبر می‌دهد تا شاهد حماسه‌های مقابله با ظلم باشد. ظلمی که در روی این کره خاکی تمامی ندارد و در هر جا دنیاداری و دنیاخواری خواست مستکبرین باشد، انسان‌هایی نه فقط در محرم که در احرام پرهیز از گناه، آزاد و باورمند روی ریشه‌های در عمق بایستند و از بادهای موسمی شرق و غرب نهراسند که زندگی عقیده است و جهاد در راه عقیده تا در این راه لذت پیروزی حق بر باطل لذتی ابدی و ذخیره‌ الهی باشد برای تمامی نسل‌ها در عصرهای طلایی مبارزه حق علیه باطل.
و اما بعد.
امروز آغاز حماسه‌ای است که برای شکل‌گیری یک نهضت جاوید از بدر شروع شد، در خندق قوام یافت، در خیبر قدرت‌نمایی کرد و در کربلا اوج گرفت تا در آسمان بی‌انتهای آرزوهای خوب‌، چونان پرنده‌ای سبکبال بر دوش جهادگران بنشیند و تا هستی هست فریادگر رهایی باشد از قید بندگی غیرخدا.
و ما را همه در این روزها به یاد عزیزانی که سر دادند در راه خدا اما نباختند جان را وظیفه و رسالتی است که اگر نمی‌توانیم ظهوری چونان آنها در میدان جهاد داشته باشیم حداقل روایتگر حماسه‌هایی باشیم که پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین درس‌های باور را در کلاس دانشگاه اسلام به انسان‌های طالب آزادی و حق‌نگری می‌دهد و در این راه چه بسیار خارهای مغیلانی آزار دهنده‌اند و چه بسا خار و خاشاک‌هایی که پیرایه‌های باور می‌شوند، آنچنان سنگین که آدمی را گاه از توان و رفتن بازمی‌دارند و مقصد را پرده‌ای از اوهام و ایهام می‌کشند تا تردیدها و تکفیرها را سد راه باورها کنند تا جایی که بسیاری از مریدان نادانسته داشته‌های طلایی را در ظرف‌های مسین زنگ‌زده عرضه دارند و رفتار و گفتار را در گرو خرافه‌های دور از حقیقت به واقعیت جلوه دهند.
آری اینگونه است که باز هم امام حسین (ع) و 72 تن از شهدای کربلا در برگزاری یادروزهایشان مظلوم‌تر از روز عاشورا متبادر به ذهن می‌شوند.
چه باید بکنیم تا این اسوه نیکو را آنگونه که بود به جهانیان نشان دهیم و عمود خیمه ایمانمان را محکم‌تر از گذشته در سرزمین باور مسلمین بکوبیم تا دیگر یزیدیان به خود جرأت جسارت به ساحت مقدس بندگان خالص خدا ندهند؟
آیا با هر آنچه از ذهنمان برمی‌خیزد و به آهنگ این و آن درمی‌آید می‌توان نغمه‌ای سر داد که محرک فطرت آدمی برای رهایی از ظلم و بیداد باشد و اهرمی برای چرخش وزنه‌های کفر و نفاق تا از جای بجنبند و نوای عشق سر دهند؟
پاسخ این سؤال را همه می‌دانیم. اما در عمل بسیاری از ما حتی به اراده‌ای لرزان قیام نمی‌کنیم، هر چند آزادگان راه خود را یافته، گلیم بخت را بافته و غربال عمل آویخته‌اند و چشم به ما دارند.
آری حسین (ع) آمد به آمدنی مانا و ماند، ماندنی برای همیشه تاریخ در دل‌ها و خواندن سرودی برای تمامی منتظران.
اینک ماییم و محرم پیش رو. محرمی که گاه تکرار تاریخ به روایتی دیگر است که اگر در عرصه‌های کربلاهای پیشین باور، رگ‌های گردن در مقابل شمشیرهای زهرآلود خشم کور و جهل بود اینک تمامی گردن ما زیر یوغ ظالمانی است که هستی‌مان را در گرو دارند و چون با ترفندهای گذشته نتوانستند ما را از پا در آورند و از قلم و قدم و صدا افتادند، اینک جیره غذایی‌مان را چونان یزید که آب بر روی سرافرازان کربلا بست محدود و محصور کرده‌اند به بهانه‌های واهی، غافل از آنکه ما فرزندان محرم و نوادگان رمضانیم. ایستاده‌ایم چون سرو به کرامت الهی امیدوار چونان نخل‌های کریم در سرزمین‌های خشک تن راست کرده‌ایم در مقابل استکبار و نه همین سینه‌زنی و گریه و زاری است که می‌بردمان به جهادی از جنس نور. بلکه باورمان به خدای آسمان‌ها و زمین است و این اشک‌ها علامت جوشش دل در تنور باورهاست. ما کجا و حسین (ع) کجا وقتی راه‌های انحرافی یکی پس از دیگری مسیرمان را از صراط مستقیم به کجراهه‌های ابتذال می‌برد که اگر نهیب هدایتگرانه هادیان نبود چه بسا در آغاز راه به باتلاق هوس‌ها می‌افتادیم چونان اقوام و ملت‌هایی که در جهنم نفاق می‌سوزند و فریادرسی ندارند.
پس به شکرانه درس‌هایی که از کربلا آموخته‌ایم و به پاس جانفشانی‌های شهداء و رزمندگانی که نعمت امنیت را با باور حسینی خود برایمان به ارمغان آوردند، راه راست را از بیراهه‌ها بشناسیم و نعمت قدم نهادن در آن را وجهه همت سازیم تا رستگار شویم.
محرم را خوش‌آمد می‌گوییم تا امام شهداء و یارانشان بر سرزمین ما قدم گذارند و به یمن قدومشان گل‌های امید رویشی دوباره را آغاز کنند که محرم وسیله پیشگیری از انحراف است برای مصونیت‌بخشی سالیانه مشروط بر آنکه بهداشت باور را رعایت کنیم و میکرب‌های جهل و خرافه را نابود کنیم. امید که رستگار شویم.
والسلاممحرم آمد
غریبی که به قربت رسید و رایت خود را بر بام دلها استوار ساخت اینک بر فراز قله باور شیعیان ایستاده، راه می‌نماید. از گذشته‌ها می‌گوید و آیندگان را خبر می‌دهد تا شاهد حماسه‌های مقابله با ظلم باشد. ظلمی که در روی این کره خاکی تمامی ندارد و در هر جا دنیاداری و دنیاخواری خواست مستکبرین باشد، انسان‌هایی نه فقط در محرم که در احرام پرهیز از گناه، آزاد و باورمند روی ریشه‌های در عمق بایستند و از بادهای موسمی شرق و غرب نهراسند که زندگی عقیده است و جهاد در راه عقیده تا در این راه لذت پیروزی حق بر باطل لذتی ابدی و ذخیره‌ الهی باشد برای تمامی نسل‌ها در عصرهای طلایی مبارزه حق علیه باطل.
و اما بعد.
امروز آغاز حماسه‌ای است که برای شکل‌گیری یک نهضت جاوید از بدر شروع شد، در خندق قوام یافت، در خیبر قدرت‌نمایی کرد و در کربلا اوج گرفت تا در آسمان بی‌انتهای آرزوهای خوب‌، چونان پرنده‌ای سبکبال بر دوش جهادگران بنشیند و تا هستی هست فریادگر رهایی باشد از قید بندگی غیرخدا.
و ما را همه در این روزها به یاد عزیزانی که سر دادند در راه خدا اما نباختند جان را وظیفه و رسالتی است که اگر نمی‌توانیم ظهوری چونان آنها در میدان جهاد داشته باشیم حداقل روایتگر حماسه‌هایی باشیم که پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین درس‌های باور را در کلاس دانشگاه اسلام به انسان‌های طالب آزادی و حق‌نگری می‌دهد و در این راه چه بسیار خارهای مغیلانی آزار دهنده‌اند و چه بسا خار و خاشاک‌هایی که پیرایه‌های باور می‌شوند، آنچنان سنگین که آدمی را گاه از توان و رفتن بازمی‌دارند و مقصد را پرده‌ای از اوهام و ایهام می‌کشند تا تردیدها و تکفیرها را سد راه باورها کنند تا جایی که بسیاری از مریدان نادانسته داشته‌های طلایی را در ظرف‌های مسین زنگ‌زده عرضه دارند و رفتار و گفتار را در گرو خرافه‌های دور از حقیقت به واقعیت جلوه دهند.
آری اینگونه است که باز هم امام حسین (ع) و 72 تن از شهدای کربلا در برگزاری یادروزهایشان مظلوم‌تر از روز عاشورا متبادر به ذهن می‌شوند.
چه باید بکنیم تا این اسوه نیکو را آنگونه که بود به جهانیان نشان دهیم و عمود خیمه ایمانمان را محکم‌تر از گذشته در سرزمین باور مسلمین بکوبیم تا دیگر یزیدیان به خود جرأت جسارت به ساحت مقدس بندگان خالص خدا ندهند؟
آیا با هر آنچه از ذهنمان برمی‌خیزد و به آهنگ این و آن درمی‌آید می‌توان نغمه‌ای سر داد که محرک فطرت آدمی برای رهایی از ظلم و بیداد باشد و اهرمی برای چرخش وزنه‌های کفر و نفاق تا از جای بجنبند و نوای عشق سر دهند؟
پاسخ این سؤال را همه می‌دانیم. اما در عمل بسیاری از ما حتی به اراده‌ای لرزان قیام نمی‌کنیم، هر چند آزادگان راه خود را یافته، گلیم بخت را بافته و غربال عمل آویخته‌اند و چشم به ما دارند.
آری حسین (ع) آمد به آمدنی مانا و ماند، ماندنی برای همیشه تاریخ در دل‌ها و خواندن سرودی برای تمامی منتظران.
اینک ماییم و محرم پیش رو. محرمی که گاه تکرار تاریخ به روایتی دیگر است که اگر در عرصه‌های کربلاهای پیشین باور، رگ‌های گردن در مقابل شمشیرهای زهرآلود خشم کور و جهل بود اینک تمامی گردن ما زیر یوغ ظالمانی است که هستی‌مان را در گرو دارند و چون با ترفندهای گذشته نتوانستند ما را از پا در آورند و از قلم و قدم و صدا افتادند، اینک جیره غذایی‌مان را چونان یزید که آب بر روی سرافرازان کربلا بست محدود و محصور کرده‌اند به بهانه‌های واهی، غافل از آنکه ما فرزندان محرم و نوادگان رمضانیم. ایستاده‌ایم چون سرو به کرامت الهی امیدوار چونان نخل‌های کریم در سرزمین‌های خشک تن راست کرده‌ایم در مقابل استکبار و نه همین سینه‌زنی و گریه و زاری است که می‌بردمان به جهادی از جنس نور. بلکه باورمان به خدای آسمان‌ها و زمین است و این اشک‌ها علامت جوشش دل در تنور باورهاست. ما کجا و حسین (ع) کجا وقتی راه‌های انحرافی یکی پس از دیگری مسیرمان را از صراط مستقیم به کجراهه‌های ابتذال می‌برد که اگر نهیب هدایتگرانه هادیان نبود چه بسا در آغاز راه به باتلاق هوس‌ها می‌افتادیم چونان اقوام و ملت‌هایی که در جهنم نفاق می‌سوزند و فریادرسی ندارند.
پس به شکرانه درس‌هایی که از کربلا آموخته‌ایم و به پاس جانفشانی‌های شهداء و رزمندگانی که نعمت امنیت را با باور حسینی خود برایمان به ارمغان آوردند، راه راست را از بیراهه‌ها بشناسیم و نعمت قدم نهادن در آن را وجهه همت سازیم تا رستگار شویم.
محرم را خوش‌آمد می‌گوییم تا امام شهداء و یارانشان بر سرزمین ما قدم گذارند و به یمن قدومشان گل‌های امید رویشی دوباره را آغاز کنند که محرم وسیله پیشگیری از انحراف است برای مصونیت‌بخشی سالیانه مشروط بر آنکه بهداشت باور را رعایت کنیم و میکرب‌های جهل و خرافه را نابود کنیم. امید که رستگار شویم.
والسلام

+ نوشته شده در 2013/11/5 ساعت 5:16 توسط عصرمردم |

صفحه 2--14 آبان 92

سعید جلیلی: ملت ما پشتیبان نظام و تیم مذاکره‌کننده هستند

وندی شرمن: سكوت ایران در‌‌‌‌‌‌‌‌ باره جزئیات، نشان‌دهنده جدیت مذاكرات هسته‌ای است

انقلاب در دنیای ارتباطات با ضبط حس لامسه با همکاری محقق ایرانی

وزیر بهداشت: تراز مالی سازمان بیمه سلامت ایران منفی است

روزنامه سیاسی - اجتماعی - فرهنگی صبح ایران

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

نویسندگان