روزنامه عصر مردم | هفته دوم اسفند ۱۳۸۹

صفحه 1--15 اسفند 89

فردا با حضور رئیس جمهوری انجام میشود؛گشایش همزمان 170

پروژه صنعتی و معدنی فارس در شیراز

محمدرضا دهداریپور خبر داد:درخشش شهرداران و 6 شهرداری

استان فارس در کشور

خلبان سعیدرضا نصرفرد:باید پا به پای صنعت حمل و نقل هوایی دنیا

پیش برویم

+ نوشته شده در 2011/3/5 ساعت 21:40 توسط عصرمردم |

اگر از شما سؤال شود در هفته درختکاری از چه کسی یا کسانی باید تجلیل شود، شما چه پاسخی دارید؟
از کودکانی که دانهای را در گلدانی به ثمر رسانده و در باغچه خانهشان کاشته و آن را به بار نشاندهاند.
از باغبانی که عمری را در حفظ و حراست باغش صرف کرده و هماکنون درحال کهولت است.
از کسی که خواست و توانست کمربند سبزی به دور شیراز بکشد و چند هزار باغ را ظرف 20 سال گذشته بنا کند و آن را به ثمر نشاند تا این شعر معروف گذشتگان که ما در کلاسهای ابتدایی زمزمه میکردیم جامه عمل به خود پوشد.
«دیگران کاشتند و ما خوردیم
ما بکاریم و دیگران بخورند...»
حال، اهالی قصردشت شیراز که سالیان درازی از طریق باغات ارتزاق میکردند هماکنون بسیاریشان باغات را رها کرده عطایش را به لقایش بخشیدهاند. زیرا از یک سو بیآبی و از دیگر سوی بسیار بیش از میوهجات، فروش زمین سوخته برایشان منفعت دارد.
شهرداری هم در طول سالیان دراز در باغچههای شهر بسیار درخت کاشته که بعضاً توسط عابرین از بین رفته و یا هنوز حجمی از آنها باقی است و برای ماندن مقاومت میکنند.
درختان تاریخ داخل خانههای قدیمی هم یکی پس از دیگری زیر فشار بیلهای مکانیکی برای احداث آپارتمانها نصیب خراطهایی شدهاند که از تن آنها قلیان میسازند و به هر شبانگاه دود از کلهشان بلند است که ای دریغا روزی روزگاری شیراز را به عطر و طعم نارنجستانهایش میشناختند که از هر کوچه و خیابان گذر میکردی از آن رایحههای خوش سرمست میشدی و امروز کمتر در چنین فضایی که آلوده از هوای مسموم نفس اتومبیلهاست میتوانی تاب آوری.
افسوس! دیگر از آن گلهای نسترنی که از سر پرچین باغهای قصردشت به پایین آویزان میشدند کمتر خبری هست، که شاعری بسراید:
هوای آسمان آبی شیراز
و عطر شاخههای نسترن آگین
که از باغ بهارانند
تسلای دل من نیست
مرا با دشتهای تشنه پیوندی است
که از شادی تهی پاییز پاییزند
و ناگفته پیداست که خشکسالیهای اخیر بسیار درختان کهن و بوتههای سرسبز را از میان برداشته و دهان زمین خشکیده هنوز هم باز است.
چه باید کرد.
به راستی از چه کسی باید تقدیر کنیم تا بار دیگر علاقهمندی پیدا شود بکارد تا دیگران بخورند؟
آیا شهر شیراز بدون داشتن باغات و درختانی که بتوانند به قولی ریه شهر را از هوای پاک و تمیز پر کنند در آینده قابل سکونت است؟
آیا میتوان در این شهر بر درختی تهی از بار پیوندی زد
آیا میتوان از میان فاصلهها را برداشت؟
آیا دل من با دل تو هر دو بیزار از این فاصلههاست...
قصه شیرینی است.
شاید این نوشتار هم قصه شیرین و یا تلخی باشد که به مذاق بعضیها خوش نیاید.
شاید هم که نه امروز بر ما همگان بر این باورند: دست کسانی که امروز درختی میکارند و آیندگان را به سایه و دانه آن نوید میدهند باید بوسید.
همان درختی که به قول سیاوش کسرایی:
زیباست.
غوغاست!
و باز هم بسراییم:
«زیبایی ای درخت
تو قامت بلند تمنایی ای درخت
وقتی که بادها
در گیسوان در هم تو لانه میکنند
خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت...»
و به یاد آوریم که امام علی (ع) چگونه در آن شرایط حساس جنگ و صلح و در آن وادی گرم و سوزان با دستهای خود از چاه آب میکشید و نخلها را میآراست تا لبهای تشنه تخمکها را از عرق جبین خود سیراب کند بدان امید که نخلی کریم از زمین سر بر آورد و باغستانی شود برای آیندگان که کاشتند تا ما خوردیم و ما نیز بکاریم تا دیگران بخورند.
و اما بعد! یادمان باشد هفته درختکاری را عاشق باشد و نه شقایق که عشق درخت را مقدس میشمارد و در قداست آن بالنده میشود. همانند درختان انجیر دیم استهبان که در ارتفاعات بلند از میانه سنگهای خارا ریشه دوانده و سر بر آسمان ساییدهاند تا دستی از دورترها طعم شیرین آن را به دورتر مرزها ببرد.
آنگاه دیگر نباید گفت:
«قصه شیرینی است
کودک قلب من از قصه تو میخوابد
باز هم قصه بگو
تا به آرامش دل
سر بدامان تو بگذارم و بر خواب روم»
-------------------------
اشعار به ترتیب از سعدی، سیاوش کسرایی، حمید مصدق

+ نوشته شده در 2011/3/5 ساعت 21:29 توسط عصرمردم |

صفحه 2--15 اسفند 89

مقام معظم رهبري : آيت‌ الله طالقاني صرفا يك روشنفكر يا مبارز نبود

لاريجاني: راه و مسلك آيت‌الله طالقاني اجتهادي بود

وزير اطلاعات: برنامه تهاجمي براي مقابله با سرويس‌هاي اطلاعاتي

در دستور کار داريم

روزنامه سیاسی - اجتماعی - فرهنگی صبح ایران

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

نویسندگان